بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است

من و درس عشق ای دل! که تمام وجد و حال است

شاعر: شیخ بهایی/ غزل 4

تو پس پرده و ما خون جگر می‌ریزیم

وه که گر پرده برافتد که چه شور انگیزیم

دیگران را غم جان دارد و ما جامه‌دران

که بفرمایی تا از سر جان برخیزیم

شاعر: سعدی/ غزل 49

یک جرعه ز جام تو تمامست تمام

جز عشق تو در دلم کدامست کدام

در عشق تو خون دل حلالست حلال

آسودگی و عشق حرامست حرام

شاعر: مولانا/ دیوان شمس/ غزل 1374

گره چون گریه گردیده است شبنم درگلوی گل

ننوشد آب خوش هرکس که دارد در کمین آتش

مگر تسکین به لعل آبدار خود دهی دل را

و گرنه هیچ دریا برنمی آید به این آتش

شاعر: صائب تبریزی/ غزل 4925

تابوت تیر خورده و یک قبر بی حرم

این هم جزای آن همه آقایی و کرم

شاعر: داوود رحیمی