خدای را که دگر آسمان بلا نفرستد تو خود بدین قد و بالا بلای روی زمینی تو تشنه غزل شهریار و من به که گویم که شعرتر نتراود برون ز طبع حزینی   شاعر: شهریار/ غزل 155 بیشتر »

شهریارا چه غم از غربت دنیای تن است گر برای دل خود ساخته ای دنیایی   شاعر: شهریار/ غزل 160 بیشتر »

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم … منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم … عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم شاعر: شهریار/ غزل83 بیشتر »

تو عشق پاکی و پیوند حسن جاودان داری نه حسنت انتها دارد نه عشقت ابتدا حافظ مگر دل می‌کنم از تو بیا مهمان به راه انداز که با حسرت وداعت می کنم حافظ خداحافظ   شاعر: شهریار/ غزل71 بیشتر »

نوای مرغ حزینی چو من چه خواهد بود که بلبلان تو در هر چمن هزارانند پیاده را چه به چوگان عشق و گوی مراد که مات عرصه حسن تو شهسوارنند   شاعر: شهریار/ غزل50 بیشتر »