هاتف به من ز جور رقیب و جفای یار

کم کن سخن که گوشم ازین داستان پر است

شاعر: هاتف اصفهانی/ غزل 16

ز مور کمترم و می‌کشم به قوت عشق

به دوش باری، کز حد پیل افزون است

شاعر: هاتف اصفهانی/ غزل 24

دل عشاق روا نیست که دلبر شکند

گوهری کس نشنیده است که گوهر شکند

بر نمی‌دارم از این در سر خویش ای دربان

صد ره از سنگ جفای تو گرم سر شکند

شاعر: هاتف اصفهانی/ غزل 39