اما تو ای زمین

ای زادگاه ما!

ما با تو دوستیم

زین پس شرار قهر به بنیاد ما مزن

ما را چنانكه رفت اسیر بلا مكن

این كلبه ها كه خانه ی امید و آرزوست

ویرانسرا مكن

ور خشم میكنی

ویرانه كن عمارت هر قریه را ولی

ما را ز كودكان و عزیزان جدا مكن…

شاعر: مهدی سهیلی