عمر بگذشت و هوس در دل ما نیمرس است

راه طی گشت و همان آبله ها نیمرس است
…
به من از تیغ تو یک زخم نمایان نرسید

مد احسان تو بیرحم چرا نیمرس است؟

…
میوه پخته محال است نیفتد بر خاک

هر که دل بسته به این دار فنا نیمرس است

شاعر: صائب تبريزي/غزل 1471