دل در همه حال تکیه گاه است مرا

در ملک وجود پادشاه است مرا

از فتنه ی عقل چون به جان می آیم

ممنون دلم خدا گواه است مرا

شاعر: خلیل الله خلیلی/ رباعی 1

مستوجب ملامتی ای دل که چند بار

عقلت بگفت و گوش نکردی به پند او

شاعر: سعدی/ غزل480

یا بگدازم چو شمع یا بکشندم به صبح

چاره همین بیش نیست سوختن و ساختن

شاعر: سعدی/ غزل 456

حدیث سعدی اگر کائنات بپسندند

به هیچ کار نیاید گرش تو نپسندی

مرا چه بندگی از دست و پای برخیزد

مگر امید به بخشایش خداوندی

شاعر: سعدی/ غزل 537

دیگر شکسته بود دل و در میان ما

صحبت به جز حکایت سنگ و سبو نبود

او بود در مقابل چشم ترم ولی

آوخ که پیش چشم دلم دیگر او نبود

شاعر: شهریار/ غزل 62