گره چون گریه گردیده است شبنم درگلوی گل ننوشد آب خوش هرکس که دارد در کمین آتش مگر تسکین به لعل آبدار خود دهی دل را و گرنه هیچ دریا برنمی آید به این آتش شاعر: صائب تبریزی/ غزل 4925 بیشتر »