ثابتم در کار و ازعشقش بگردم دایره است
زین میان چون نقطه بیرون کرد نتوانی مرا
گر هزارم جان بود در پای او ریزم که نیست
در ره جانان ز جان دادن پشیمانی مرا
من بشعر از ملک عشقش صاحب دیوان شدم
داد سلطان غمش این شغل دیوانی مرا
شاعر: سیف فرغانی/ غزل 19
سلام وای خیلی قشنگ بود ، خیلی ……. ممنون
فرم در حال بارگذاری ...
این بخش تنها می تواند توسط جاوا اسکریپت نمایش داده شود.
فید نظر برای این مطلب
به نام دوست گشاییم دفتر دل رابه فر عشق فروزان کنیم محفل را
سلام
وای خیلی قشنگ بود ، خیلی …….
ممنون
فرم در حال بارگذاری ...
فید نظر برای این مطلب