ایدل ز اضطراب، زمانی فرو نشین

دستم بزور دامن جانان گرفته است

شاعر: رضی الدین آرتیمانی/ غزل 14

ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز

یکبار دگر در تف آن آتشم انداز

آتش چه زنی بر دلم از نام جدائی

این حرف مگو با من و در آتشم انداز

شاعر: رضی الدین آرتیمانی/ غزل 45

جز غم عشق بهر چیز که در ساخته‌ای

حیف و صد حیف از آن عمر که در باخته‌ای

شاعر: رضی الدین آرتیمانی

نداند عقل راه خانهٔ عشق

که عقل کل بود دیوانهٔ عشق

خراب عشق آباد ی ندارد

بد و نیک و غم و شادی ندارد

نداند دوست از دشمن گل از خار

برش یکسان بود تسبیح و زنار

شاعر: رضی الدین آرتیمانی