طوفان اگر فرو بنشیند عجیب نیست
پایان بی دلیل دویدن، نشستن است

در راه عشق، تکیه به تدبیر عقل خویش
با چتر زیر سایه ی بهمن نشستن است

شاعر: فاضل نظری

به نام دوست گشاییم دفتر دل را

به فر عشق فروزان کنیم محفل را

ز اشك چشم و ز خون جگر به هر فصلي

خوش آب و رنگ توان داشت غنچه دل را

شاعر: نظام وفا