بر سرکوی تو خواندیم این غزل

رخت بر بستیم و دل برداشتیم

شاعر: امير معزي/ غزل 38

به محالی و خطائی ‌که تو را هست خیال

خط مکش بر من و بیهوده میازار مرا

…

گر همی با من دلخسته تلطف نکنی

به تکلف چه دهی عشوهٔ بسیار مرا

شاعر: امير معزي/ غزل 2

عمری که صرف عشق نگردد بطالت است

راهی که رو به دوست ندارد ضلالت است

…

گیرم به خون دیده نویسم رساله را

کس را در آن حریم چه حد رسالت است

شاعر: فروغی بسطامی/ غزل 56

وحشت راه دراز از نظر کوته ماست

رخ ‌متاب ای ‌دل ‌از‌ین ‌ره که خدا همره ماست

شاعر: ملک الشعرای بهار/ غزل 20

بانگ عشاق وطن غالب ز روی درد نیست

خلق را دربارهٔ ایشان گمانی دیگر است

خرقه و دراعه و داغ جبین حرفیست مفت

صاحبان روح عالی را نشانی دیگر است

شاعر: ملک الشعرای بهار/ غزل19