گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

بسوختیم در این آرزوی خام و نشد

…
به کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم

که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد

شاعر:  حافظ/ غزل 168

بکوش خواجه و از عشق بی‌نصیب مباش

که بنده را نخرد کس به عیب بی‌هنری

شاعر: حافظ/ غزل 452

اینش سزا نبود دل حق گزار من

کز غمگسار خود سخن ناسزا شنید

…

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان

دل شرح آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنید

شاعر: حافظ/ غزل 243

روزگاریست که ما را نگران می‌داری

مخلصان را نه به وضع دگران می‌داری

گوشه چشم رضایی به منت باز نشد

این چنین عزت صاحب نظران می‌داری

شاعر: حافظ/ غزل 450

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست

در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

شاعر: حافظ/ غزل 71

حافظ اندر درد او می سوز و بی درمان بساز

زان که درمانی ندارد دردِ بی‌آرام دوست…

شاعر: حافظ/ غزل 62

گفتی که تو را شوم مدار اندیشه

دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه

کو صبر و چه دل، کآنچه دلش می‌خوانند

یک قطرهٔ خون است و هزار اندیشه

شاعر: حافظ/ رباعی 37

خوبان جهان صید توان کرد به زر

خوش خوش بر از ایشان بتوان خورد به زر

نرگس که کله دار جهان است ببین

کاو نیز چگونه سر درآورد به زر

شاعر: حافظ/ رباعی

ای عاشقان روی تو از ذره بیشتر

من کی رسم به وصل تو کز ذره کمترم

شاعر: حافظ

بيانِ شوق چه حٖاجت كه سوزِ آتشِ دل

توان شناخت ز سوزي كه در سخن باشد

حافظ/ غزل 160

عجب علمیست علم هیات عشق

که چرخ هشتمش هفتم زمین است

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد

حسابش با کرام الکاتبین است

شاعر: حافظ/ غزل 55

دلا در عاشقی ثابت قدم باش

که در این ره نباشد کار بی اجر

من از رندی نخواهم کرد توبه

ولو آذیتنی بالهجر و الحجر

شاعر: حافظ/ غزل 251

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد

ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریاد حافظ این همه آخر به هرزه نیست

هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

شاعر: حافظ/ غزل 63

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن

شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن

ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش

کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی

شاعر: حافظ