نقد هر عقل که در کیسه پندارم بود

کمتر از هیچ برآمد به ترازوی توام

همدمی نیست که گوید سخنی پیش منت

محرمی نیست که آرد خبری سوی توام

شاعر: سعدی/ غزل 363

خدای را که دگر آسمان بلا نفرستد

تو خود بدین قد و بالا بلای روی زمینی

تو تشنه غزل شهریار و من به که گویم

که شعرتر نتراود برون ز طبع حزینی

شاعر: شهریار/ غزل 155

شهریارا چه غم از غربت دنیای تن است

گر برای دل خود ساخته ای دنیایی

شاعر: شهریار/ غزل 160

ز سایه ئی که به خاک افکنی خوشم چکنم

همای عرش کجا و کبوتر چاهی

شاعر: شهریار/ غزل 159

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

…
منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی

هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم

…
عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر

عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم

شاعر: شهریار/ غزل83