….

آن خدایی که به قلبم غم داد….
خود او باران داد….
زندگی با عطش ثانیه ها میگذرد…
میشود ثانیه را جریان داد….
من خدا را دارم…
آن خدایی که به هنگام غمم میگرید…
و به هنگام خوشی های دلم میخندد…
شعر من باز پر از صحبت بی قافیه گیست…
من خدا را دارم…
اوست هر قافیه و وزن و صدا
اوست جاری به دل ثانیه ها
همه باران ها، همه جریان ها،همه تاب و تب دل، تپش ثانیه ها..
پر از صحبت اوست
با دلم میخوانم…:من خدا را دارم

شاعر: فاطمه یاسینی

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد “دلبر”

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده

خدا کند که به اخراج ما رضا نشود

شاعر: مقام معظم رهبری

گفت : من تنهایم
هیچکس اینجا نیست
گفت : اگر اشک به دادم نرسد می شکنم
اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم
بر لب کلبه ی محصور وجود
من در این خلوت خاموش سکوت
اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم
اگر از هجر تو آهی نکشم
اندر این تنهایی
به خدا می شکنم به خدا می شکنم

من به آمار زمین شک دارم
چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست ؟

شاعر: سهراب سپهری

ماهی ولی به چشم همه رو نمی شوی

عطری ولی روانه به هر سو نمی شوی

آهوی روسیاه و هوس ران رسیده است

یابن الرضا !تو ضامن آهو نمی شوی ؟

شاعر: محمد حسین لطیفیان

نقاش آهو می کشد اما، صیاد دارد تیر می سازد 

صیاد بی رحم است یا عاشق ؟ نقاش صیادی نمی فهمد …

شاعر: سید تقی سیدی/ چاه نامه

دلتنگ بودم بچگی هایم، حالا بزرگم باز دلتنگم

دلتنگ بودن سن و سالی نیست، شصتی و هفتادی نمی فهمد

وقتی نباشی عید یعنی چه، مثل غروب جمعه دلگیرم

تقویم قلبم بی حضور تو شمسی و میلادی نمی فهمد

شاعر: سید تقی سیدی/ چاه نامه/ وقتی نباشی

یک خود آزاری زیباست که من تنهایم 

لذتی هست در این زخم که در مرهم نیست

اشتیاقی به گشوده شدن این گره نیست

ور نه تنهایی من که گره اش محکم نیست

شاعر: سید تقی سیدی/ چاه نامه

اما تو ای زمین

ای زادگاه ما!

ما با تو دوستیم

زین پس شرار قهر به بنیاد ما مزن

ما را چنانكه رفت اسیر بلا مكن

این كلبه ها كه خانه ی امید و آرزوست

ویرانسرا مكن

ور خشم میكنی

ویرانه كن عمارت هر قریه را ولی

ما را ز كودكان و عزیزان جدا مكن…

شاعر: مهدی سهیلی

یک اربعین برای غمت گریه کرده ام

بی وقفه پای هر علمت گریه کرده ام

…

من گریه می کنم که غمت را کرانه نیست

این واژه های غرق به خون شاعرانه نیست

این شاعرانه گیست؟ که سر روی نی نشست
این شاعرانه گیست؟ سری پای نی شکست
این شاعرانه گیست؟ که بند دلی گسست
این شاعرانه گیست؟ که گهواره خالی است
این شاعرانه نیست که در شهر کافران
زینب رسیده خسته نفس بی برادران

…

شاعر: سید حسن رستگار

برگشتم از رسالت انجام داده ام
زخمي ترين پيمبر غمگين جاده ام

نا باورانه از سفرم خيل خارها
تبريك گفته اند به پاي پياده ام

يا نيست باورم كه در اين خاك خفته اي
يا بر مزار باور خود ايستاده ام

بارانم و زبام خرابه چكيده ام
شرمنده سه ساله از دست داده ام

زير چراغ ماه سرت خواب رفته ام
بر شانه كجاوه تو سر نهاده ام

دل مي زدم به آب بر آتش براي تو
از خيمه ها بپرس كه پروانه زاده ام

چون ابر اب مي شدم از آفتاب شام
تا ذره اي خلل نرسد بر اراده ام

نام شاعر:حبيب چايچيان

قلبم قلمرو همه ی عاشقانه هاست

من، اربعین ، حرم ، سفر بیکرانه هاست

شاعر: علی پور زمان

مشروطه خواه می شود آخر قشون روس

دیگر سقوط قلعه تبریز جدی است

آسوده باش ماهِ من اما همین که گاه

دارد پلنگ رو به رُخت خیز جدی است

شاعر: یاسر پولایی

مُردم از زندگی بی تو که با من هستی

طرفه سرّی است که باید برِ استاد کشم

سال ها می گذرد ، حادثه ها می آید

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

شاعر: امام خمینی (ره)

فقـر فخر است اگر فارغ از عالم باشد 

آنكه از خويش گذر كرد، چه‏ اش غم باشد؟

…

اين دل گمشده را يا به پناهت بپذير

يا رها سـاز كه سرگشته عالم باشد

شاعر: امام خمینی ره/ غزل فارغ از عالم

وا نکردم سفرۀ دل پیش کَس الا حسین

فرق دارد با همه بحث رفاقت با حسین

روضه می خواند یکی من هم که کارم گریه است

کار ما رونق گرفت آنجا که گفتم یا حسین

شاعر: بهمن ترکمانی